{ Central City } CC Jitters

ร้านคอฟฟี่จิสเตอร์ | CC Jitters Shop

{ เมืองเซ็นทรัลซิตี้ }

ร้านจิสเตอร์ ร้านคอฟฟี่ชื่อดังแห่งเซ็นทรัลซิตี้

ร้าน CC Jitters หรือหลายคนมักจะรู้จักในชื่อ ร้านจิสเตอร์ เป็นร้านกาแฟที่มีชื่อเสียงและกระแสนิยมภายในเซ็นทรัลซิตี้
อีกทั้งบริษัทยังผลิตตู้จำหน่ายกาแฟอัตโนมัติวางกระจายทั่วเมือง ด้วยกระแสนิยมที่ทำให้กลายเป็นร้านคอฟฟี่ฮิตที่สุดในเซ็นทรัลซิตี้
มาจากการตามเทรนด์ของผู้จัดการบริษัทที่ทำแบรนด์กาแฟใหม่ๆ ออกมาเรื่อยๆ ทั้งเพิ่มความแรงของคาเฟอีน มีการตั้งชื่อสูตรใหม่ๆ
ตามชื่อวายร้ายที่เคยอาละวาดในเมืองเซ็นทรัลซิตี้ แต่เมนูที่นิยมที่สุดของร้านคงหนีไม่พ้น "แฟลชเอสเพรสโซ่"

บาริสต้าดูแลร้าน: นาตาเลีย

{ ภารกิจเสริม } ซ่อมแซมเครื่องใช้ไฟฟ้าในคาเฟ่

** งานพาร์ทไทม์ ทำได้ทุก วันอาทิตย์ **

** ไม่จำกัดคน ทำได้ทุกสัปดาห์ **

{ เงื่อนไข }

- มีสเตตัส Tech+35

- เข้าร่วมได้ทุกคน ตามวันเวลาที่กำหนด

( ข้อมูลการรับและทำงาน )

- เขียนโรลอิสระเข้ามาภายในร้านเห็นป้ายซ่อมบำรุงร้านพาร์ทไทม์เฉพาะวัน

- เขียนโรลอิสระสนทนาเรื่องงานกับบาริสต้านาตาลี

- เขียนโรลอิสระเช็คร้าน ทุกส่วน ทั้งเครื่องใช้ไฟฟ้าทั้งหมดในร้าน

- เขียนโรลอิสระซ่อมบำรุงส่วนเสียหาย

- เขียนโรลอิสระซ่อมตามอัธยาศัย

- เขียนโรลอิสระรับรางวัลและแจกแจงสเตตัส

เลือกสเตตัสที่จะเฉลี่ยอัพ

Charisma (ค่าเสน่ห์ตัวละคร เหมาะสำหรับสายนักแสดง นางแบบ ดารา ที่ต้องใช้ค่าความเสน่ห์) : .... หน่วย

Joker (ค่าความบันเทิง การละเล่น เหมาะสำหรับสายผู้ให้ความบันเทิงแก่คนอื่นๆ นักแสดง ดารา อื่นๆ) : .... หน่วย

Strength (ค่าความแข็งแกร่ง พละกำลังของร่างกาย ทักษะความชำนาญการใช้อาวุธ ยิ่งค่านี้สูงยิ่งใช้อาวุธได้อย่างชำนาญ

แม้แต่มีดสั้นเล่มเล็กๆ อาจควงหลุดมือบ่อยถ้าค่านี้ต่ำ) : .... หน่วย

Vehicle (ค่าทักษะการขับรถ ยานพาหนะ สิ่งอำนวยความสะดวกอื่นๆ แต่ยานพาหนะบางประเภทต้องควบคู่กับค่า Technology ด้วยเช่นกัน) : .... หน่วย

Technology (ค่าทักษะเกี่ยวข้องกับเทคโนโลยี เหมาะสำหรับสายโปรแกรมเมอร์ การใช้อาวุธทันสมัย

หรือ แม้แต่ผู้อยู่กับคอมพิวเตอร์ และ ยังเป็นความชำนาญเชี่ยวชาญเกี่ยวกับด้านวิทย์ เคมี ฟิสิกส์ อีกด้วย) : .... หน่วย

รางวัลภารกิจ: 300 Money - 2 Point

{ โปรพิเศษ เฉพาะคนที่ชื่นชอบการโรลพิเศษ *แล้วแต่คนจะทำก็ได้ไม่ทำก็ได้ส่วนนี้* }

** โรลเพลย์ 10,000 ไบต์ ได้รับจาก 2 Point เป็น 5 Point  แทน **

** โรลเพลย์ 15,000 ไบต์ ได้รับจาก 2 Point เป็น 8 Point แทน **

** โรลเพลย์ 20,000 ไบต์ ได้รับจาก 2 Point เป็น 10 Point  แทน **

♥ Mikela ♥ ดี

Mikela MaverLynz

5

Pokemon Hunter

          แองเจิ้ลอินเวสเตอร์ แพนเฮ้าส์ ชั้น 2

          สองวันต่อมาการตระเวณพาทอมสันไปล่าหาโปเกมอนในประกาศนำจับ เอ้ย ตามประกาศต้องการตัวมาได้ทั้งสองชนิดแล้ว มิลลี่รู้สึกว่าการจะตามล่าให้ครบ 4 ตัวนั้นเป็นงานที่เหลือบ่ากว่าแรงของสาวน้อยอย่างเธอมากเกินไป ‘คนอื่นเขาทำกันเป็นทีม ถ้าหากเรามัวนิ่งนอนใจแบบนั้นคงไม่ทันกินหรอก’ เอาน่ะคนต้องการเงิน ฟังว่ากลุมแรกๆที่ได้ทำสัญญาจะมีโปเกมอนแลกเปลีย่นให้เลือกได้อีกด้วย หญฺงสาวกำลังต้องการคู่หูเป็นเรื่องเหมาะสมที่จะลองดู อย่างไรเสียทางบริษัทคงไม่มักง่ายขนาดเอาของทั่วไปมาแลกเปลี่ยนกับตัวที่จับยากหายากหรอกมั้ง

           ‘หลังจากจับโปเกมอนมาได้ก็ต้องโทรไปนัดหมายวันทำสัญญาอย่างนั้นสินะ อาจจะต้องเดินทางไปเซ็นทรัลซิตี้ด้วย แวะหาแพตตี้สักหนก็ดีเหมือนกัน’ เป็นอีกครั้งที่เธอต้องมานั่งสั่งโปรแกรมอัตโนมัติรื้อข้อความที่หลุดรอดจากสแปมลงถังขยะ และหาเบอร์ของ ‘ผู้จัดการซุน’ ขึ้นมาได้ก่อนจะติดต่อไแนัดหมายวันเวลาคร่าวๆ

          เสียงจากปลายสายแนะนำตัวเองอย่างสุขุมนุ่มลึก เมื่อสอบถามจนแน่ใจแล้วว่าเป็นธุระของบริษัทก็เริ่มเข้าเรื่อง “ค่ะ บริษัทอยู่เซนทรัลซิตี้ใช่ไหมคะ? ร้านกาแฟจิสเตอร์.. ได้ค่ะ เอาเป็นช่วงเช้าวันพรุ่งนี้คงจะสะดวกกว่า ฉันจะนั่งรถเที่ยวเดียวใช้เวลาไม่ถึงสองชั่วโมงก็ถึง ได้ค่ะ เป็นลาพลาซและโทโดเซรุกา”

           “ได้ครับ สองประเภทนี้ยังไม่มีเทรนเนอร์ท่านไหนส่งเข้ามาจะระบุในสัญญาเอาไว้ ผู้รับรางวัลเป็นคุณแมฟเวอร์ลินช์นะครับ”

           ชายหนุ่มอีกปลายสายยืนยันอีกครั้ง หญิงสาวกระพริบตาเอียงคอเล่นกับเจ้าทมสันไปพลาง ก่อนจดลงช้อตโน้ตตามความเคยชิน.. ช่วงนี้พี่ชายไม่อยู่ซีแอตเทิลเป็นเรื่องง่ายมากถ้าตนจะออกไปทำนั่นนี่ตามที่ต้องการ ‘ต้องรีบหน่อยแล้วสิ เกิดพี่แมครู้ว่าเราออกจากเมืองโดยไม่บอกเขาคงคลั่งแน่ๆ’

.

.

           เช้าวันถัดมา ตามเวลานัดหมาย

           การนั่งรถติดต่อกันเป็นชั่วโมงแม้จะไม่ได้รับความสะดวกสบายเต็มที่เหมือนตอนพี่ชายเป็นพลขับ ทว่าเมื่อได้เห็นทิวทัศน์สองฝากฝั่งถนนอย่างเต็มอิ่มก็ทำให้มิเคล่าอารมณ์ดีไม่น้อยทีเดียว คนแก้มกลมอยุ่ในชุดลำลองสีพีชเป็นเสื้อสายเดี่ยวและกางเกงห้าส่วนสีน้ำตาล ประกอบกับผิวขาวๆ แล้วไม่ต่างกับผลไม้สุกงอมบนต้น น่าแทะน่าทานเป็นอย่างยิ่ง หนุ่มๆ แก่ๆ ทั้งหลายจ้องแผ่นหลังขาวๆ นั่นตาเป็นมันทีเดียว

           ร้านกาแฟจิสเตอร์นั้นหาไม่ยากเมื่อคุณมี GPS ปักโลเคชั่นแล้วเดินโลดไป ก็สามารถได้กลิ่นหอมๆ ของโรบัสต้าตั้งแต่หัวมุมถนน มิเคล่าชะเง้อหาผู้จัดการซุนในร้านอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะมีบาริสต้าช่วยแนะนำไปยังโต๊ะขนาดกลางอีกมุมหนึ่งของร้าน ผู้จัดการซุนเป็นชายหนุ่มใบหน้าหวานทว่าดวงตาแสนเศร้า หล่อเหลามากทีเดียว ‘บริษัทสมัยนี้คัดคนจากหน้าตารึยังไงกันนะ ที่โรมานอสคอปเปอเรชั่นก็ทีนึงละ’

           “สวัสดีค่ะคุณซุน ฉันมิเคล่า แมฟเวอร์ลินซ์ที่ได้ติดต่อมาเรื่องสัญญาจับโปเกมอน” แนะนำตัวเสร็จเข้าเรื่องงานเลย อาจเพระาเธอไม่ค่อยมีเวลาเอ้อระเหยสักเท่าไร รอยยิ้มที่มีจึงยิ่งเข้าข่ายธุรกิจเต็มรูปแบบ "หวังว่าคงไม่ได้มาช้าจนต้องทำให้คุณต้องรอนะคะ"

           “ทราบแล้วครับ ยินดีที่ได้รู้จักผม ซุน เฉิง เป็นผู้จัดการฝ่ายสมุทรวิทยาของบริษัทแมคคัลลอช” ผู้จัดการหนุ่มพยักหน้าว่าทราบแล้วก่อนแนะนำตัวเอง และสั่งมัคคิอาโต้เผื่อหญิงสาวอย่างมีมารยาท ทั้งสองนั่งสนทนาสัพเพเหระก่อนจะเข้าเรื่องมีสัญญาเอกสารสามสี่แผ่นขึ้นมาให้หญิงสาวได้อ่านรายละเอียดและเซ็นชื่อ “เวลานี้คุณเป็นคนแรกที่ทำธุรกิจกับทางเราจึงสามารถเลือกโปเกมอนแลกเปลี่ยนได้ทั้งห้าตัว ต่อหนึ่งชนิดที่ได้จับมาส่งตามสัญญา นอกเหนือจากเงินรางวัลตัวละ 100,000 Money 15 Masterball”

           ‘ว้าว… การค้าครั้งนี้มีแต่ได้กับได้’ มิเคล่าสีหน้ายังเรียบเฉยแต่สองเท้าขยับซอยถี่ๆ แทบอดใจรอไม่ไหว “ขอฉันดูรายชื่อโปเกมอนที่เปิดให้แลกได้ไหมคะ?”

           ซุนเฉิงยิ้มรับ “ได้แน่นอนครับ เซ็นเอกสารพวกนี้แล้วเชิญเลือกตามที่คุณพอใจได้เลย”

           ใช้เวลาไม่นานนักในการเซ็นเอกสานส์วางโปเกบอลสองลูกของ ‘ลาพลาซ’ และ ‘โทโดเซรุกา’ เงินรางวัลที่เต็มอิ่มและเพียงพอให้ใช้ในการพัฒนาความสามารถของคุ่หูในอนาคตคุ้มค่า คุ้มยาที่เสียไปในการจับเจ้าสองตัวนี้จริงๆ โดยเฉพาะลาพลาซที่จับยากจนโปเกบอลของเธอหมดคลังไปสองรอบเลยทีเดียว ตรวจทานข้อมูลอีกครั้งก่อนจะเก็บส่วนสำเนาถ่ายภาพไว้กันมีข้อผิดพลาดภายหลัง บาริสต้าเป็นพยานคนที่หนึ่ง จากนั้นสาวเจ้าส่งต้นฉบับสัญญาคืนให้แก่ซุนเฉิง

           “ดูเหมือนว่าคุณจะเลือดเป็น ฟุชิงิดาเน กับ เซนิกาเมะ สินะครับ เป็นสองตัวที่มีความนิยมไม่น้อย ขอบคุณที่ทำธุรกิจกับทางเราขอให้คุณกับคู่หูโชคดีในการเดินทาง” ผู้จัดการหนุ่มหยิบเอาโปเกบอลตามที่หญฺงสาวได้วงเลือกไว้ จากนั้นรับเอกสารมาและยื่นแลกเปลี่ยนกัน เป็นอันเสร็จสิ้นกระบวนความอย่างราบรื่นด้วยดี เห็นรอยยิ้มของมิเคล่าที่มีแต่จะกว้างขึ้นเรื่อยๆ พักทานเค้กชิ้นเล็กอีกไม่กี่คำ จิบกาแฟแล้วจากนั้นก็อำลาอีกฝ่าย

ลาพลาส แลก ฟุชิงิดาเน

โทโดเซรุกา แลก เซนิกาเมะ

         

@Admin

ELLA ดี

Pokemon World

5

     กริ๊งๆ

     "ยินดีต้อนรับค่าา..." เสียงกล่าวต้อนรับของพนักงานในร้านดังขึ้นตามนโยบายของร้าน เอลล่ามองดูไปรอบร้านก่อนจะส่งยิ้มบางให้แก่พนักงานต้อนรับก่อนที่เธอจะเดินไปยังโซนที่นั่งทานอาหารของลูกค้าในร้าน ก่อนดวงตาสีฟ้าอมเทาของเธอจะไปสะดุดที่เเผ่นหลังของชายผู้หนึ่งในชุดสูทสีเข้มนั่งดื่มกาแฟอยู่ที่ด้านข้างของเก้าอี้ที่เขานั้นอยู่นั้นมีกระเป๋าหนังทรงสี่เหลี่ยมสีดำวางอยู่ซึ่งกระเป๋าที่วางงอยู่นั้นมันดูจะแข็งแรงไปสำหรับใส่เอกสารของพนักงานบริษัททั่วไป ตัวเธออยู่ในวงการเครื่องเพชรเครื่องประดับพอจะดุรู้ว่ากระเป๋าที่มีลักษณะแบบนี้มักจะเอาไว้ใส่พวกของมีค่า หรือของที่เปราะบางเสียหายง่าย และดูต่างจากคนทั่วไปจะใช้กระเป๋าแบบนี้ในการใส่เพียงแล็ปท็อปหรือเอกสารไปทำงาน เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆก่อนจะเดินมุ่งหน้าไปหาชายผู้นั้นทันที

     "สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าคุณคือคุณซุนเฉิงรึป่าวคะ"เอลล่าที่เดินไปหยุดตรงหน้าชายสวมสูทผู้นั้นก่อนจะเอ่ยกล่าวถามขึ้นมาด้วยถ้อยคำสุภาพ

     "ครับ ผมซุนเฉิง คุณคงเป็นคุณเอลล่า ที่ติดต่อไปเมื่อวานสินะครับ อ้อ เชิญนั่งก่อนเลยครับ" ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นมามองพร้อมกับยิ้มให้ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นแล้วผายมือเชิญให้เธอนั่งลงที่เก้าอี้กฝั่งตรงข้าม ก่อนหญิงสาวจะพยักหน้าเป็นเชิงรับรุ้เล็กน้อยก่อนที่เธอนั้นจะทรุดตัวนั่งลงที่ฝั่งตรงข้าม ก่อนที่เขาจะทรุดตัวลงนั่งตามหลังมา และเอ่ยถามขึ้นมา "คุณคงเป็นคุณเอลล่าที่แจ้งว่าจะนำโปเกมอนมามอบให้เราสินะครับ"

    "ค่ะใช่แล้ว"เธอกล่าวพร้อมด้วยรรอยยิ้มมองไปยังคุณผู้จัดการเบื้องหน้า 'คนเอเชียอีกแล้ว ทำไมช่วงนี้บริษัทถึงรับคนเอเชียมาเยอะนักนะ 'ตัวเธอไม่ได้อะไรนักหรอกที่พนักงานนั้นจะเป็นคนมาจากไหน เพียงสงสัยเท่านั้น' เธอยิ้มก่อนจะหยิบเอาโปเกบอลสองลูกออกมาวางเอาไว้เบื้องหน้าของคุณซุนเฉิง เช่นเดียวกับซุนนเฉิงที่หยิบเอากระดาษใบหนึ่งขึ้นมายื่นส่งให้แก่เธอ "นี่คืออะไรคะ"

    "นี่เป็นสัญญาแลกเปลี่ยนครับ เพื่อใให้เป็นหลักฐานว่าคุณเอลล่าให้มีการส่งมอบแลกเปลี่ยนโปเกมอนและรับเอารางวัลของทางบริษัทไปน่ะครับ ยังไงก็ช่วยลงชื่อให้ด้วยนะครับ"ซุนเฉิงกล่าวออกมาพร้อมกับยื่นส่งปากกาให้เอลล่า หญิงสาวมองดูสัญญาตรงหน้าก่อนที่เธอนั้นจะหยิบเอาปากกามาเขียนชื่อของเธอลงไปในช่องเซ็นชื่อแล้วยื่นส่งให้แก่ชายหนุ่มนั้นเช่นเดิม  "ในประกาศมีบอกไว้ว่าสามารถที่จะเเลกเปลี่ยนโปเกมอนกับตัวที่เอามาแลกได้นะครับ คุณอยากจะแลกกับตัวไหนรึป่าวครับ ที่เรานำมา มี ฟุชิงิดาเนะ ฮิโตคาเงะ เซนิกาเมะแล้วก็พูริน ที่คุณนำมามีสองตัวก็สามารถที่จะแลกได้สองตัว ไม่นับรวมรางวัลอ่านที่จะได้อีกครับ"

     เอลล่าพยักหน้าตอบรับกลับไปก่อนที่เธอจะเขียนชื่อลงไปในสัญญาและเขียนเลือกแลกเปลี่ยนโปเกมอนกับที่เธอต้องการก่อนที่จะยื่นส่งมันคืนให้แก่คุณซุนเฉิงพร้อมด้วยโปเกบอลทั้งสองอันที่เธอเอามา


    "อืม..แลกกับฮโตคาเงะกับเซนิกาเมะสินะครับ รับทราบครับ"ซุนเฉิงกล่าวพร้อมกับยิ้มบาางให้  ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบเอากระเป๋าของเขามาเปิดและหยิบเอาโปเกบอลสองลูกยื่นส่งให้แก่เอลล่ารับเอาไว้ แล้วจึงลุกขึ้นกล่าวลาและเดินจากไปเอลล่ามองร่างสูงนั้นเดินจากไปก่อนจะเก็บโปเกบอลทั้งสองใส่กระเป๋าลุกไปสั่งกาแฟมาดื่มและเดินออกจากร้านกาแฟนั้นไป

แลกซาเมะฮาดะกับ ฮิโตคาเงะ

แลกซาคุราบีส กับ เซนิกาเมะ

@Admin

Izanami Izumi ดี

“ IV ”

         ก่อนหน้านี้ได้รับรายงานข่าวสำคัญผ่านสมาร์ทโฟนทำให้เธอต้องขับรถข้ามฟากมายังร้านจิสเตอร์ เมืองเซ็นทรัลซิตี้ เห็นว่าในร้านตอนนี้กำลังวุ่นวายอย่างสุดๆ โปรเกมอนมาตั้งหลายตัวแล้ว ที่นี่จะได้ลองของจริงบ้าง ไม่ได้ออกไปตามล่าสถานที่นอกเมือง ความรู้สึกตื่นเต้นท้าทายทำให้อะดรีนาลีนในร่างกายพลุ่งพล่าน

         ด้านหน้าทางเข้าร้านมีผู้หญิงคนนึงยืนอยู่ สีหน้าของนางนั้นค่อนข้างจะดูไม่ค่อยดีเอาเสียเลย แล้วก็มีพนักงานในร้านคนอื่นๆที่สวมชุดพนักงานบริการร้าน Coffee ตอกส้นสูงเข้ามาทักทายด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้ม เชื่อว่าการมาที่นี่นั้นมันจะต้องไม่เสียเปล่า { เทรนเนอร์คนใดมีโปเกมอนคู่หูรีบพาคู่หูไปช่วยเหลือร้านจิสเตอร์ด่วน ทางร้านจิสเตอร์จะมีรางวัลตอบแทนให้สำหรับคนที่ล่าอีวุยเหล่านั้น } มันไม่มีเลยรางวัลตอบแทนก็คงไม่คิดที่จะขับรถเปลืองน้ำมันเดินทางมาไกลๆหรอกนะ

          "ฉันเป็นเทรนเนอร์มาตามรายงานสำนักข่าวซิตี้ อีวุยบุกเข้ามาที่นี่จิสเตอร์เป็นจำนวนมาก ฉันขอเข้าไปด้านในจัดการได้ไหมคะ"

          "พระเจ้า! ฉันนาตาเลีย เป็นบาริสต้าดูแลร้านแห่งนี้ นึกว่าจะไม่มีเทรนเนอร์คนไหนมาช่วยพวกเราซะแล้ว คุณแน่ใจนะว่าจะเข้าไปจับอีวุย" หญิงสาวผู้เป็นบาริสต้าแนะนำตัว เธอยืนมองร้านที่วุ่นวายจนไม่สามารถเปิดร้านได้

          "ฉันอิซานามิ อิซึมิ ยินดีที่ได้รู้จัก… แน่ใจอยู่แล้วสิไม่อย่างนั้นจะเดินทางมาที่นี่ทำไม เอาเป็นว่าฉันมั่นใจว่าจะจัดการมันได้ก็แล้วกัน" สีหน้าเต็มเปี่ยมความมั่นอกมั่นใจ แค่คิดถึงเรื่องรางวัลตอบแทนที่จะได้รับ ก็ทำให้เรื่องความน่ากลัวของอีวุยเหล่านี้ลดลง เงินทองสำคัญ!!!

          มองอย่างลังเลก่อนที่จะนำทางเข้าไป "ขอให้เทรนเนอร์โชคดี" เมื่อพูดจบก็ปิดประตูทางเข้า นาตาเลียออกไปยืนรออยู่ข้างหน้า

          ทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาด้านในก็เห็นฝูงอีวุย จำนวนมากที่กำลัง ทำร้ายปั่นป่วนข้าวของในร้าน พวกมันมีความซุกซน แน่นอนว่าเรื่องนั้นมันไม่ใช่ปัญหา หยิบโปเกบอลปาลงพื้นปรากฏร่างโปเกมอนคู่หู มันคือดีอ็อกซิส หรืออีกชื่อที่เธอตั้ง อ๊อกอ๊อก เหยียดยิ้มท้าทายเปิดฉากต่อสู้กับอีวุยตัวที่อยู่ใกล้ๆ "ไปเลย อ๊อกอ๊อก!! โจมตี"

          อ๊อกอ๊อกใช้ท่าSludge Bomb ปลดปล่อยแก๊สพิษกระจายไปทั่วบริเวณนั้น เป็นการต่อสู้ที่ดุเดือด มันต่อสู้กับอีวุยหลายตัว อิซึมิใช้คู่หูปราบโปเกม่อนตรงหน้า อาจจะเป็นเพราะว่าอีวุยกลุ่มนี้มีระดับ5 จึงไม่ค่อยเปลืองแรงมากสักเท่าไหร่ หันสายตาเปรยมองรอบร้าน ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เหมือนจะเห็นอีวุยที่วิวัฒนาการผ่านไปแว๊บๆ

          "หึ ฉันไม่ปล่อยพวกแกหรอก" รีบจ้ำฝีเท้าเดินตามไปหาสั่งอ๊อกอ๊อกไปใช้สกิลท่าFire Blast บูสเตอร์ตัวร้ายระดับ70 แต่มีความแข็งแกร่งเหนือชั้น เธอต้องคอยใช้ขวดยารักษาขั้นสูงไม่ให้อ๊อกอ๊อกได้รับบาดเจ็บถึงขั้นเสียชีวิต ฟู่ววววว ใจเย็น เธอต้องตั้งสติหาทางเอาชนะมัน เชื่อมั่นในคู่หูสายพลังจิต ผลัดกันสู้ไปมา กระทั่งสามารถจับมันเข้ามาอยู่ในโปเกบอลได้สำเร็จ

          เหนื่อยเป็นบ้า ก่อนจะหันมองรอบๆร้านที่ยังเหลืออีกหลายตัว เอาเป็นว่าแค่นี้ก็พอแล้ว ถ้าให้จับหมดนี่มีหวังอ๊อกอ๊อกเหนื่อยตายกันพอดี เดินสะบัดผมกลับออกจากร้านเห็นนาตาเลียยืนอยู่ในมือของเธอถือแฟลชเอสเพรสโซ่ "จับมาได้ทั้งหมดกี่ตัวคะ นี่แฟลชเอสเพรสโซ่เมนูยอดนิยม"

          อิซึมิเปรยตามองรับแฟลชเอสเพรสโซ่ถือดื่ม ได้เครื่องดื่มดับกระหายความเหนื่อยล้า น้ำเสียงหวานรายงานถึงความคืบหน้า "น่าเสียดาย ที่ฉันจับอีวุยมาได้สิบตัว กับบูสเตอร์อีกหนึ่งตัว แล้วไหนล่ะรางวัลคุณบาริต้า?"

          "สำหรับรางวัลค่าหัวอีวุยต่อหัวละ 30,000 Money, น้ำยาขั้นกลาง 50 ขวด ทั้งหมดสิบตัวรวบเป็น 300,000 Money , น้ำยาขั้นกลาง 500 ขวดค่ะ" บาริสต้านำเงินรางวัลมอบให้เทรนเนอร์

          นี่มันคุ้มซะยิ่งกว่าคุ้มได้เงินมาสามแสน "อ่าห้ะ เงินพวกนี้ขอรับไว้แล้วกัน ส่วนบูสเตอร์ต้องไปส่งที่ศูนย์วิจัยสินะ" รับโชคสองชั้น ไม่เสียแรงที่ขับรถมาไกล มีภารกิจถัดไปที่ต้องนำบูสเตอร์ไปส่ง ร่างระหงกลับขึ้นรถมินิคูเปอร์คันสีแดงขับออกหน้าร้านทันทีที่ได้รับรางวัล

@Admin

♥ Mikela ♥ ดี

Mikela MaverLynz

12

CC Eevee Party

        “คาบิกอนน----นนน” เจ้าอ้วนกลมเดินตามคู่หูสาวต้อยๆ พื้นสะเทือนเลื่อนลั่นไปตามท้องถนนเซ็นทรัลซิตี้ ร่างบางสวมชุดแซคขาวทับยีนส์ตัวเก่งเดินเอื่อยๆ แบ่งฮอทด็อคตามที่ปักโลเคชั่นไม่นานจึงมาถึงร้านกาแฟจิสเตอร์

      สำนักข่าวซิตี้เซนรายงาน จาก ไอริส เวสต์ อัลเลน รายงานสถานการณ์ภาคสนาม เหล่าอีวุยได้บุกกระหน่ำร้านจิสเตอร์ จนตอนนี้ร้านจิสเตอร์ไม่สามารถเปิดทำการได้ เทรนเนอร์คนใดมีโปเกมอนคู่หูรีบพาคู่หูไปช่วยเหลือร้านจิสเตอร์ด่วน ทางร้านจิสเตอร์จะมีรางวัลตอบแทนให้สำหรับคนที่ล่าอีวุยเหล่านั้น อีกทั้งทางศูนย์วิจัยได้ยินข่าวว่าบริเวณนั้นมีการพบเจอ อีวุยกลายพันธุ์สามตัวที่แข็งแกร่ง เลเวล 70 ชาวเวอร์ส - ธันเดอร์ส - บูสเตอร์ ทางดร.เคทลินอยากศึกษาดีเอ็นเอเหล่านั้นหากใครพบและนำมาส่ง

          ดังที่คิดไว้ไม่มีผิดด้านหน้ามีคนยืนออรอชมเรื่องสนุกกันอยู่เต็มไปหมด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเหล่าเทรนเนอร์ที่มาแสวงโชคจับอีวุยล่ารางวัลกันอลหม่าน จรือปากดูดน้ำมะนาวโซดาที่ฝั่งตรงข้าม ‘ก็นะ.. ตัวละสามหมื่นเหรียญเชียวรายได้ขนาดนี้ใช่ว่าหาจากงานประจำง่ายๆ’ เธอเองก็ต้องรีบสักหน่อยประเดี๋ยวไม่ทันกิน

           ด้านหน้าร้านมีบาริสต้าสาวตาคมคนหนึ่งคอยยืนกั้นคนที่ไม่เกี่ยวข้องและเหล่าช่างภาพออกไปด้านนอก “ระวังด้วย ในร้านไม่ได้มีแค่อีวุยอย่างเดียวนะ!!” อันตรายจากร่างวิวัฒนาการนั้นเหลือรับ ทั้งไฟ น้ำ ไฟฟ้า สามธาตุกันเลยทีเดียวงานนี้ร้านไม่เจ๊งก็เซ็งกันไปนะลูกค้าประจำ

           มิเคล่าหยักยิ้มกับคาบิก้อนคู่หู “น่าเสียดายนะตะโก้วันนี้คงไม่มีคาราเมลเฟรปเป้ให้พวกเราเลยสักแก้ว”

           เจ้ามอนหมีลงพุงหน้าจ๋อยก่อนเดินตึงๆตามหญิงสาวไปยังหน้าร้านกาแฟ “ไม่ทราบว่ายังรับเทรนเนอร์ล่าอีวุยอยู่หรือเปล่าคะ? ถ้าฉันจะสมัครต้องลงทะเบียนอะไรเพิ่มไหม”

            “อ่อ.. มาอีกคนแล้วสินะ เชิญเลยค่ะข้างในเละเทะมาก ถ้าหากไหวล่ะก็จับได้กี่ตัวออกมารับรางวัลที่ฉันได้เลย” กำลังเหนื่อยอ๋อนอยู่พอดีหันมาเจอเทรนเนอร์คนนั้นที่เหมือนเคยจับสายพันธุ์หายากมาส่งให้สหาย คงจะพอไว้วางใจได้บ้างก่อนร้านเธอพังส่งยิ้มเปิดประตูเตือนอีกฝ่าย “ด้านในมีทันเดอร์กับชาวเวิร์สระดับเจ็ดสิบอยู่ค่อนข้างอันตราย ยังไงก็ระวังตัวด้วยนะสาวน้อย”

            “ขอบคุณที่เตือนค่ะ” เอียงยิ้มดีดนิ้วเรียกโปเกบอลออกมามิเคล่าอยากหัวเราะหึหึ สาวน้อยที่ไหนกันอย่าดูถูกกันเชียวนะ เธอเลื่อนเป็นโปรลีคอาวุโสได้ด้วยความเร็วอันน่าตกใจก็ต้องมีฝีมืออยู่บ้างนั่นล่ะ

           เปิดเข้าไปในร้านสภาพเละเทะและยังมีเทรนเนอร์คนหนึ่งถูกอีวุยรุมโทรม ทึ้งแทะเสื้อผ้าจนขาดวิ่นอย่างน่าอนาถเหตุการณ์วุ่นวายที่สุด มิเคล่าใช้เจ้าคาบิก้อนลงน้ำหนักพุ่งใส่กลุ่มก้อนอีวุยห้าตัวที่กระโดดเข้ามา เสียงแพร่ด ดังขึ้นพร้อมดงสี่ขาหงายหลังชี้ฟ้าสลบเหมือนด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว โปเกบอลขั้นต่ำปากวาดไว้ในมือ ‘โถ..กว่าว่าทำไมดอกเดียวดับระดับ 5 เจอ ระดับ 100 กระดูกมันคนละเบอร์เจ้าหนู’

            เก็บกวดไปได้ยี่สิบตัวโดยแทบไม่ต้องลงแรง กระทั้งมาเจอเข้ากับบอสทันเดอร์สหลังเค้าท์เตอร์ มันปล่อยสายฟ้าจนเธอต้องเอานันยางคุ่เก่งจากประเทศไทยมาสวมกันฉนวน จากนั้นเรียกลูคาริโอออกมาใช้ท่าแยกพื้นสกัดกั้นการโจมตี คาบิก้อนรมซ้ำกระทืบอีกทีก็ได้เข้ามานอนหมอบในโปเกบอลแล้วก็ต่อด้วย.. ชาวเวิร์ส หน้าตาน่ารักพิษสงดันร้ายกาจ ท่ากระสุนน้ำรุนแรงมากพุงของตะโก้เขย่าดึ๋ยๆ สู้ อาศํยการแพ้ธาตุจึงต้องใช้ขุดท่อช้อตไฟฟ้าแสนโวลต์ออกมาหมดหม้อแปลง จึงกู้ซากชาวเวอร์สเข้าโปเกบอล

           “ฟู่ว.. ขนาดสลบแล้วยังดื้อด้านนะเนี่ย พรีเมี่ยมบอลของชั้นปั๊ดโถ่วมันแพงนะ!!” สบถหงุดหงิดใจเมื่อเบี้ยเลี้ยงส่วนตัวชักจะไม่สมดุลกับค่าครองชีพ หรือว่าเธอควรย้ายจากในเมืองไปอยู่แถบชนบทดีนะ? เผื่อจะได้เจอโปเกมอนแปลกๆ

            หญิงสาวนำอีวุยทั้งสิบตัวมาแสดงต่อบาริสต้าเพื่อรับรางวัลค่าหัว “นี่ค่ะทั้งหมดที่ตะโก้กับสองแกละช่วย ส่วนบอสทั้งสองตัวที่เหลือฉันจัดการแล้วด้านในเงียบสงบแต่อาจจะต้องซ่อมเค้าท์เตอร์สักหน่อยมันช็อตซะแคชเชียร์ไหม้เลย”

             “โอ้..  ขอบคุณพระเจ้าฉันคิดว่าหากเลวร้ายลงคงต้องย้ายร้านแล้วเสียอีก นี่จ้ะของรางวัลตามที่ประกาศไว้ ขอบคุณอีกครั้งนะสาวน้อย” ลูบอกปลอบใจตัวเองบาริสต้าสาวมองเจ้าอีวุยมหาภัยทั้งสิบแล้วรุ้สึกแขยง ก็น่ารักดีอยู่หรอกนะถ้าไม่ก่อปัญหาพลางยื่นเงินสดสามแสนเหรียญให้อีกฝ่าย “อ้อ.. ส่วนบอสทัง้สองตัวของพวกนี้คุณสามารถไปที่สตาร์แลปเพื่อส่งต่อนักวิจัยช่วยในการค้นคว้า พวกเขาก็มีรางวัลให้เช่นกัน”

             นับเงินแล้วยิ้มแป้น ส่งดอกราตรีกับกีต้าร์ให้อีกฝ่ายเป็นการ Give & Take มิเคล่าฟังว่าเงินรางวัลนำจับทั้งยังเพื่อการวิจัยแบบนี้น่าสน “ข่าวสารที่กำลังต้องการพอดีเลย ไม่ต้องห่วงนะเหล่าอีวุยจะไม่ใช่ปัญหาของร้านอีกแล้ว ถ้าหากในอนาคตโดนโปเกมอนจอมก่อกวนมาถล่มอีกก็อย่าลืมแจ้งฉันนะคะ”

            “ด้วยความยินดีอย่างยิ่ง” รับของแล้วเช็คแฮนด์กับอีกฝ่าย ยังอายุน้อยแต่ความสามารถดูถูกไม่ได้จริงๆ

ดอกราตรี-กีต้า บาริสต้า

อีวุย 10

@Admin

Izanami Izumi ดี

“ XI ”

         หาว… ร่างระหงก้าวเท้าลงจากรถมินิคูเปอร์คันสีแดงแรงฤทธิ์ เสื้อผ้าที่แต่งกายเข้ามาในร้านจิสเตอร์สะดุดทุกสายตาโดยเฉพาะพวกหนุ่มๆทั้งเด็กมัธยมไปถึงวัยคนทำงาน มองอิซึมิด้วยสายตาอันหลากหลายสีหน้าหื่นกระหายบางคนปิดไม่มิด ชุดนอนซีทรูผ่าหน้าสีดำที่ผู้สวมใส่มีรูปร่างอรชรทั้งสะโพกเด้งๆกับทรวงอกอึ้ม จีสติงสีดำสุดเอ็กซ์เซ็กซี่ นุ่งน้อยห่มน้อยเป็นชุดนอนที่ไม่ได้นอน พอดีว่าเพิ่งตื่นจากการพักผ่อนอันแสนยาวนาน ติดต่อกับชายหนุ่มนามว่า ‘ซุน เฉิง’ นัดรับโปเกมอนกันที่นี่จึงรีบเดินทางมาทั้งที่ยังไม่ได้สวมเสื้อผ้าชิ้นอื่น

          และที่สำคัญโนบรา โชว์เนินเต้าขาวทั้งสองข้างวับแวบๆ เป็นดาวยั่วได้เลย หันมองโต๊ะในร้าน แม้กระทั่งพนังงานยังต้องหลีกทางเดินให้อย่างอึ้งๆ ทุกอย่างนิ่งสงบกำลังสนใจแม่สาวเย้ายั่วตัวน้อย อิซึมิยกยิ้มแล้วเดินไปหาร่างสูงที่นั่งก้มหน้าอยู่อีกมุม พนักงานร้านจิสเตอร์บอกว่าชายคนนี้คือผู้จัดการซุนเฉิง

          "ขอโทษนะคะ ไม่คิดจะเงยหน้ามองคนที่คุณนัดไว้เลยเหรอคะ" อิซึมิเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ตัวข้างๆ ไขว้ห้างเรียวขาขาวราวกับไข่มุก สังเกตดูปฏิกิริยาของคนตรงหน้าที่เหมือนจะไม่หลงใหลในเสน่ห์ของเธอ(?) ไม่สิ ไม่มีทางเป็นไม่ได้ เปี่ยมเสน่ห์ขนาดนี้ใครๆก็ต้องก้มหัวให้ อึ้ยยย

          "เอ่อ คุณคือคุณอิซานามิ อิซึมิ" เมื่อเห็นผู้หญิงที่แต่งกายกึ่งเปลือยเปล่าเสื้อผ้าพวกนั้นแทบจะเรียกว่าเป็นเสื้อผ้าไม่ได้เลย เขาไม่คิดว่าหญิงสาวคนนั้นจะเป็นคนที่ติดต่อมาหา "ผมว่าคุณแต่งตัวดีๆกว่านี้น่าจะดีกว่านะครับ เดี๋ยวคนอื่นจะมองคุณไม่ดี"

          เบะปากถอนหายใจเฮือกใหญ่ นี่เธอกำลังคุยกับหนุ่มน้อยอินโนเซ้นท์อยู่หรือยังไง เปิดเผยตัวตนแสดงท่าทีขนาดนี้ แน่นอนว่าอ่อยค่ะ อ่อยอ่ะเข้าใจไหม ก่อนที่จะมาเจอกันก็ได้ลองค้นหา ชื่อของอีกฝ่ายตาม Social Network ก็ได้เห็นรูปก่อนมาเจอะเจอตัวจริง "แล้วคุณมายุ่งอะไรกับการแต่งตัวของฉัน รีบมาคุยธุระของเรากันดีกว่านะคะคุณซุนเฉิง"

          ".....ครับ คุณอิซึมิตามที่ตกลงกันไว้คุณสามารถเลือกโปเกบอลได้หนึ่งลูก" ยื่นหนังสือสัญญาการแลกเปลี่ยน

          "ฉันขอเลือกเป็น ทัทซึเบ ค่ะ" ชี้ไปทางโปเกบอลลูกข้างซ้าย อ่านใบสัญญาอย่างละเอียดแล้วกรอกตวัดเซ็นชื่อตัวเองลงไปในมุมข้างๆริมขวา อิซึมิมีอารมณหงุดหงิดอยากระบาย เห็นหน้าชายตรงหน้าแล้วมันน่าหงุดหงิดจริงๆนะ คนที่จะหลงเสน่ห์ของเธอไม่ใช่หรอ แล้วนี่อะไร สัมพันธไมตรีและการเข้าสังคมของเขาให้ติดลบ!!!! "ว่าคุณซุนเฉิง ว่างไหมคะ ฉันอยากจะชวนคุณมาดวลกันสักตา กระชับมิตร ส่วนนี้อาหารที่ฉันพอดีซื้อมาไม่นานมานี้ รับไว้สิค่ะ"

          "ได้ครับ ตอนนี้ยังพอว่างอยู่" ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินออกไปหลังร้าน แถวตามตรอกเงียบๆไม่ให้วุ่นวาย

          อิซึมิเหยียดยิ้มนำโปเกมอนคู่หูออกมา นั่นก็คือหย่งเยี่ย ชำเลืองหันไปเช็คเรทติ้งรอบๆข้าง พวกผู้ชายตามตรอกยังส่งตาพิศวาสมาให้เรื่อยๆ แต่หน้าตาคนพวกนั้นมันก็ไม่ได้เรื่อง ไม่ได้อยู่ในเกรนที่อยากจะพาขึ้นเตียงสักเท่าไหร่ ก้มตัวลงเก็บของทั้งที่ความจริงตั้งใจจะให้ซุนเฉิงเห็นนมอิซึมิเต็มๆตา "มาค่ะ นี่หย่งเยี่ยคู่หูโปเกมอนของฉัน"

          "คู่หูโปเกมอนของผมชื่อว่าอิงฮวา ดูเหมือนจะเป็นโปเกมอนสายพันธุ์เดียวกัน" ซุนเฉิงมองโปเกมอนอีกคน ตะขิดตะขวงใจเล็กน้อยเกี่ยวกับชื่อโปเกมอนตัวนั้น แต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกไป

          ทั้งสองคนเริ่มการประลอง ท่ามกลางสายตาคนรอบๆ ที่มามุงดูราวๆสี่ห้าคน อิซึมิเชื่อใจในหย่งเยี่ยว่าต้องนำชัยชนะกลับมาได้อย่างแน่นอน "ไปเลยหย่งเยี่ย ท่าโจมตีBubble Beam!!!" การโจมตีที่รุนแรงทำให้โปเกมอนของอีกฝ่ายเสียหายอย่างหนัก แต่การต่อสู้ก็ยังคงดำเนินต่อไป หากดูกันตรงๆหย่งเยี่ยจะใช้ทักษะโจมตีได้รุนแรงกว่ามาก

          เขาใช้อิงฮวาโต้ตอบกลับหย่งเยี่ย ม้าทั้งสองตัววิ่งไล่เลี่ยกันเขาแหลมๆบนศีรษะชนกัน หย่งเยี่ยไม่ยอมให้อิงฮวาเป็นฝ่ายรุก ท่าBubble Beamถูกใช้ออกมาอีกครั้ง ตอนนี้อิงฮวาตกอยู่ในสถานการณ์ที่เป็นรองต่อหย่งเยี่ย อิงฮวาค่อยๆขยับเท้าถอยหลังแล้ววิ่งเข้าไปสู้อีกครั้ง หย่งเยี่ยกระโดดคร่อมอิงฮวา ผลัดกันรุกรับสักพัก ก่อนที่อิงฮวาโดนหย่งเยี่ยกระแทกเข้ามาอย่างรุนแรงและหนักหน่วงจนสลบ ในดอกเดียว

          "ผมแพ้แล้ว โปเกมอนคุณอิซึมิฝีมือเก่งมาก"

          "อุ้ย มันก็ต้องแน่นอนอยู่แล้ว ฉันดูแลหย่งเยี่ยอย่างดี เอาอย่างนี้ไหม เดี๋ยวฉันพาคู่หูของคุณไปฟาร์มเวลให้ ระดับชั้น Level ของเราสองคนมันห่างกันอยู่เยอะเลยนะ" เห็นแล้วก็นึกสมเพช อิงฮวาชื่อเหมือนกับตัวละครvrยุทธจักรของเธอ

          "ถ้าเช่นนั้นต้องขอรบกวน คุณอิซึมิแล้ว" ชายหนุ่มตอบกลับท่าทีประหม่าต่อเพศตรงข้าม นำโปเกบอลที่มีคู่หูยื่นให้ร่างระหง ก่อนที่พวกเขาทั้งคู่จะอำลาแยกย้าย

มอบ

เป็ดปักกิ่ง

ปลาเก๋าผัดเต้าซี่

ดอกราตรี

แลก ยุคซี เป็น ทัทซึเบ ร่างไชนี่

รอดวลลลลล!!!

@Admin

Izanami Izumi ดี

“ XIII ”

http://www.joylada.com/chapter/5e814df770362a00014d1c46

          ก่อนจะแยกตัวกลับ ข้อมือบางฉุดรั้งชายหนุ่มเอาไว้ด้วยความลืมตัว นัยน์ตาหวานเรียวเปี่ยมเสน่ห์บางอย่างน่าหลงใหลมอบของที่บังเอิญซื้อฝากติดมือมาด้วย ตอนแรกก็จะให้หลังเสร็จติดกันแต่อีกฝ่ายก็ทำอะไรไม่เป็นแถมยังทำตัวซึนเดเระ "คุณซุนเฉิง ฉันมีของที่จะให้คุณด้วย รับนี้ไว้ซะสิ"

         

          "เอ่อ ขอบคุณครับ ผมไม่มีอะไรจะให้คุณเลย"

          "เอาตามตรงของที่ฉันอยากได้ก็มีแค่ตัวคุณนั่นแหละค่ะ ก็ถือซะว่านี่เป็นของตอบแทนเล็กๆน้อยๆที่เลี้ยงมื้ออาหารมื้อนี้ก็แล้วกัน ฉันเป็นคนง่ายๆไม่ซีเรียสอะไรอยู่แล้ว" ในมือยื่นดอกราตรีสีม่วงและอาหารจีนสองอย่าง รู้สึกอีกฝ่ายจะชอบพวกอาหารบ้านเกิด ก็แหงล่ะสิติดตาม Ig Story สืบความเคลื่อนไหวอยู่ตลอด

          มาตอนนี้แล้วทุกอย่างมันก็เป็นแค่ฝุ่นอากาศไม่จำเป็นจะต้องมายุ่งวุ่นวายกันอีก เกิดมาเป็นผู้ชายทั้งทีทำตัวหัวโบราณทั้งที่นี่ก็คืออเมริกาเปิดโลกกว้างยิ่งกว่าแถบเอเชีย โดนหักหน้าเป็นครั้งแรกในชีวิต!!! ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนปฏิเสธความต้องการของอิซึมิได้ ซุนเฉิงนายเป็นใครมาหักหน้าเธอ

          "ตัวของผมเหรอ เอ่อ…." ซุนเฉิงหน้าแดง ยิ่งคุยกับหญิงสาวนานความประหม่าต่อหน้าเพศตรงข้ามมีมากขึ้น

          หันหลังเดินกลับออกจากร้าน ไม่ลืมที่จะทิ้งประโยคท้ายไว้ก่อนลา "แล้วกลับไปก่อนนอนอย่าลืมเปิดคลิปที่ส่งให้ดูด้วยล่ะ บอกเลยว่ามันเด็ดมาก" คลิปที่ส่งให้ก็เป็นคลิปหญิงสาวมีเพศสัมพันธ์กับหนึ่งในคู่ขาสักคน ถ่ายเก็บเอาเล่นๆ นึกไม่ถึงว่าจะได้เอามาส่งให้กับพ่อหนุ่มไร้เดียงสา

มอบ

เป็ดปักกิ่ง

ปลาเก๋าผัดเต้าซี่

ดอกราตรี

@Admin

hirochi -

ตนได้เดินเข้ามาที่ร้าน
พร้อมกับชื้อกาแฟกิน
"ขอกาแฟแก้วนึงครับผม"
คนขายกาแฟ:"นี่ครับผมกาแฟแก้วนึง "

ตนนั้นก็ได้ยื่นเงินเพื่อจ่าย ไป
และนั่งพักกินกาแฟ โดยที่ไม่ได้คิดอะไรมาก
กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตนนั้นก็จิบกาแฟไปเรื่อยไป
และเริ่มรูัสึกไม่ค่อยดีมาก มาอยู่ที่ร้านนี่ได้ไม่นาน

ตนรุ้สึกว่าจะไม่ปลอดภัยสักเท่าไหร่ เหมือนจะมีอสูรกำลังมาทำร้ายตน
แต่โชคดีในระหว่างที่ตนออกไปก็ได้พบ ลุงตนเองพอดี
เหมือนลุงจะรู้รางสังหรทีีไม่ดีจึงรีบมารอรับตน

หลังจากนั้นลุงก็พานิวท์กลับบ้านไปพัก
ชั่งโชคร้ายเหลือเกินที่มานั่งชิมกาแฟร้านนี่ได้ไม่นานนัก @Admin

Luoxian -

Pokemon World

(3)

♨  รูทนาตาลี 1 ♨

            หลังจากไปกินข้าวกับแคทเทอรีนพนักงานฝ่ายVRของโรมานอร์ส อินดัสเตรียลแล้ว พวกเขาก็แวะไปต่อที่คอนโดของแคทเทอรีน ก่อนรุ่งเช้าจะมาถึงและอูจินก็ขับรถออกจากซีแอทเทิล ไปเซ็นทรัลซิตี้เพื่อไปกินกาแฟที่ ร้านจิสเตอร์แบบเดิมในทุก ๆ วัน  เพราะนอกจากรสชาติกาแฟที่อร่อย จนทำให้ร้านจิสเตอร์เป็นร้านสุดฮิตในเซ็นทรัลซิตี้แล้ว  ยังมีอีกหนึ่งสิ่งที่อูจินอยากมาพบทุกวันก็คือเธอ นาตาลี บาริสต้าสาวประจำร้านจิสเตอร์แห่งนี้


            "สวัสดีค่ะอูจิน" เสียงของหญิงสาวดังทักทายขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงกระดิ่ง แม้ว่าเธอจะยังจดๆจ้องๆจัดกับเครื่องชงกาแฟอยู่ก็ตาม ก็รู้ได้แม้ไม่ต้องมีตาหลัง เพราะคนที่จะแวะมาก่อนร้านเปิดมีแค่สองคนเท่านั้น  นอกจากคุณผู้จัดการร้านที่แวะเอาเมล็ดกาแฟมาให้ ก็คงมีเพียงชายหนุ่มชาวเกาหลีผู้นี้ที่แวะมานั่งรอก่อนร้านเปิดทำการ  แม้จะแปลกใจในช่วงแรก ๆ  แต่เธอก็เริ่มเคยชินไปแล้วหลังจากผ่านมาหลายเดือน

            "สวัสดีครับคุณนาตาลี  ฮ่า..."อูจินก็ทักทายส่งเสียงที่ผ่อนคลายออกมาหลังจากทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ "ยังเป็นเช้าที่วุ่น ๆ เหมือนเดิมเลยนะครับ"อูจินก็ถามต่อหลังจากมองหญิงสาวผิวน้ำผึ้งจัดการงานของเธออยู่


            "ใช่ค่ะ คุณอูจินก็ดูหมดแรงเหมือนเดิมทุกเช้าเลยนะคะ ฉันบอกแล้วไงค่ะว่าให้เพลา ๆ เรื่องพวกนั้นลงบ้าง แล้วไหนจะขับรถจากซีแอทเทิลมาเซ็นทรัลทุกเช้าอีก เดี๋ยวร่างกายจะไม่ไหวเอา"

      
            "ไม่ไหวก็ต้องไหวครับ เพราะถ้าผมไม่ได้กินกาแฟฝีมือคุณนาตาลีทุกเช้าคงต้องแย่แน่เลย"อูจินก็พูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนพลางเดินเข้าไปคุกเข่าและชันมือแล้วเท้าคางมองเธอที่เคาน์เตอร์ ซึ่งนี้ไม่ใช่การแสดง แต่มันเป็นนิสัยของเขา เพราะถ้าอูจินสนิทกับใครแล้วเขาก็มักจะเป็นแบบนี้ ซึ่งฟังๆ ไปก็ดูเหมือนการแก้ตัวของพวกเจ้าชู้

                 "อย่าเวอร์ไปค่ะ คุณอูจิน พูดเวอร์ ๆ แบบนี้ผู้หญิงไม่ชอบหรอกนะคะ เพราะมันดูไม่จริงใจ"นาตาลีก็พูดพลางสายหน้าเบา ๆ หลังจากมองใบหน้าออดอ้อนนั้น และไปจัดการงานของตัวเองต่อ


                 "แต่ผมพูดจริงนะครับ เพราะถ้าผมไม่ได้กินกาแฟฝีมือของคุณนาตาลี ผมจะปวดหัว ตัวร้อน นอนไม่หลับ กระส่ายกระสับ ตับพิการ อาหารไม่ย่อย  ลิ้นกร่อย ทานอาหารไม่รู้รส ท้องอืดไม่ตด มีกรดในลำไส้ หายใจเม้นเหม็น เช้าเย็นอาเจียน วิงเวียนศรีษะ ถ่ายอุจจาระไม่ยอมออก หัวเข่าข้อศอก ถลอกถลก มีเม็ดผดผื่นคัน ความดันโลหิตสูง"


                "คือมันโครตเก่าเลยอ่ะคะคุณอูจิน ลีว่าคุณอูจินควรอัพเดทมุกบ้าง หรือไม่ก็ควรไปหาหมอนะคะ แต่ว่าไม่ได้เพื่อไปรักษาโรคพวกนั้นนะคะ แต่คุณอูจินควรไปตรวจเช็คสมองเสียหน่อย"


                "แรง  คุณลี..."อูจินแทบหงายหลังในทันทีกับการรับมือของนาตาลีแบบนี้ เพราะนาตาลีนั้น เป็นบาร์ริสต้าสาวสวยจึงทำให้มีคนมาจีบเธอมากมาย เธอจึงต้องรับมือกับการจีบทุกรูปแบบสุภาพบ้าง หยาบบ้าง ก็แล้วแต่ตามบริบทไป ซึ่งนั้นเป็นเห็นผลว่าเขาจีบเธอมาเกือบ5เดือนกว่าๆแล้ว แต่ความสัมพันธ์ของเขาก็ยังไม่คืบหน้าไปไหน เลยเหมือนเริ่มจีบเธอใหม่ทุกครั้ง


               "อ่ะ กลิ่นนี้"หลังจากที่อูจินกำลังใช้มือยันหลังอยู่ กลิ่นหอมหนึ่งก็โชยออกมาเบื้องหน้า ซึ่งมาเขาลุกขึ้นไปดูก็พบว่าด้านหน้านั้นมีแก้วกาแฟอยูพร้อมควันที่โชยออกมา


               "เอสเพรสโซ่ ดับเบิ้ลช็อตได้แล้วค่ะ"นาตาลีพูดพร้อมส่งยิ้มหวานให้กับชายตรงหน้า อูจินจึงรีบลุกขึ้นยืนทันที แล้วรับเอสเพรสโซ่แก้วร้อนนั้น ก่อนยกดื่มเลยในทันที เพราะว่านาตาลีได้ชั่งตัวไว้หมดแล้ว รวมถึงอุณหภูมิด้วย เนื่องจากนั้นเป็นหน้าที่ของบาริสต้าอย่างเธอ  เมื่อเอรสเพรสโซ่ร้อนค่อย ๆ ไหลผ่านลงมาจากริมฝีปากจนลิ้นรับรู้รส ความขมก็ปรากฎขึ้นมาก่อน เพราะมันเป็นแบบซ็อกช็อตที่เข้มกว่าเดิม ก่อนต่อมาจากเป็นรสชาติของเมล็ดกาแฟ และกลิ่นหอมของเมล็ดกาแฟนั้นที่ตามมาอบอวลอยู่ในโพรงปากนั้น  ก่อนวางแก้วลงและเปิดปากที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มพูด


              "ยังสุดยอดมากเลยเหมือนเดิมเลยนะครับ"เขาพูดยืนยัน เพื่อสีหน้าและรีแอคชั่นของเขาจะบ่งบอกไม่พอ


              "ขอบคุณค่ะ"นาตาลีก็ยิ้มรับออกมา หลังจากนั้นพวกเขาก็จิบกาแฟไปและพูดคุยเล่นกันสักพัก ซึ่งก็มีหยอดบ้าง ถูกถีบกลับบ้าง หรือพูดคุยดี ๆ กันบ้างสลับกันไป


              "งั้นผมไปก่อนนะครับ คุณนาตาลี"ก่อนจะเอื้อมมือวางดอกราตรีลง และลูกอมที่วางไว้ให้ค้างกันในแบบทุกครั้ง


             "ค่ะ ขับรถดี ๆ นะคะ" นาตาลีก็เดินออกไปส่งอูจินที่หน้าร้าน โบกมือลาเขาที่ขึ้นรถ และเมื่อรถเลื่อนออกไป เธอก็เปลี่ยนป้ายหน้า จาก [Closed] เป็น [Open]

-ดอกราตรี
-Sweets Jar


               

@Admin

Luoxian -

Pokemon World

(3)

♨  รูทนาตาลี 2 ♨

       รถสปอร์ตสีเขียวสดสุดหรู ขับออกจากซีแอทเทิล ไปสู่มอนตานา ผ่านไปที่เซาท์ดาโคตา ผ่านไปทางไอโอดา และในที่สุดก็ถึงเซ็นทรัลซิตี้ แม้จะค่อนข้างไกล และเดินทางผ่านสามรัฐ  แต่อูจินก็พยายามมาถึงเซ็นทรัลซิตี้ในตอนเช้ามืด และขับมาถึงร้านจิสเตอร์ก่อนที่จะเปิดร้านอย่างเป็นทางการพอดี

         "สวัสดีครับคุณนาตาลี เช้านี้ก็ฝากตัวเหมือนเคยนะครับ"อูจินก็พูดพลางพิงแผ่นหลังบนเก้าอี้ แล้วบิดร่างกายไปมา เพื่อผ่อนปรนความเหนื่อยล้าจากการขับรถที่ยาวนานของเขาเหมือนเดิม

            "ค่ะ คุณอูจิน"นาตาลีก็ยังคงตอบออกมาอย่างไม่ใส่ใจอูจินเหมือนเดิม เพราะเธอยังคงยุ่งอยู่กับการจัดการร้านอีกเช่นเคย กว่าจะรู้ตัวอีกที ก็แลเห็นอูจินนั่งหลับสัปหงกไปแล้ว

           "นี่คุณอูจิน กาแฟมาแล้วค่ะ ตื่นได้แล้ว"หลังจากวางเอสเพรสโซ่ ดับเบิ้ลช็อตที่อูจินมากินประจำลงบนโต๊ะเสร็จนาตาลีก็พูดพลางเขย่าตัวคนที่นั่งหลับอยู่

         "อ่ะ เช้าแล้วเหรอ"น้ำเสียงงัวเงียก็ถูกส่งออกมาพร้อมกันบิดตัว

        

          "ใช่ค่ะ  ใกล้ได้เวลาเปิดร้านแล้ว"

        "อ่อ... งั้น...เหรอครับ"อูจินยังคงหาวฟอด ๆ อยู่ขณะตอบไป

        "ใช่ค่ะ ฉันบอกแล้วไงค่ะ ว่าไม่ต้องมาวันเว้นแบบนี้  มากินอาทิตย์ละครั้งก็ได้ เพราะมันไกล เดี๋ยวเกิดหลับในขึ้นมาจะอันตรายเอา"

         "นี่คุณนาตาลี เป็นห่วงผมด้วยสินะครับ"

           "เปล่าค่ะ ฉันก็แค่ไม่อยากให้ร้านตกเป็นข่าว ว่าหนุ่มเพลย์บอยที่มักขับรถจากซีแอลเทิลมากินกาแฟที่ร้านจิสเตอร์แทบทุกวันตายไป เพราะฉันจะเสียลูกค้าเอา"

           "ยังใจร้ายเหมือนเดิมเลยนะครับ"

           "ก็เพราะคุณอูจินเป็นเพลย์บอยไงล่ะคะ ถ้าฉันใจอ่อน ฉันก็คงเสร็จคุณไปแล้ว กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงติดตัวทุกวันแทบไม่ซ้ำกัน  ฉันไม่อยากเป็นกลิ่นหนึ่งที่ติดตัวคุณหรอกนะคะ"

          "ครับ แต่ถ้าวันไหนเปลี่ยนใจก็บอกได้นะครับ  เพราะซีแอทเทิลอากาศดีมาก ผมคิดว่าคุณจะชอบมัน"

          "ไม่ค่ะ  ยังไงฉันก็ไม่เปลี่ยนใจหรอกค่ะ"พูดจบนาตาลีก็สบัดผมแล้วหันหลังเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์

          "ครับ ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณสำหรับกาแฟวันนี้นะครับ"อูจินก็พูดพลางวาง เงินค่ากาแฟ ดอกราตรี แล้วก็ลูกกวาดแฮนเมดรสชาติอร่อย จากซีแอทเทิลที่นำมาฝากเหมือนเดิมในทุกๆครั้ง

           "อะไรของเขากันนะผู้ชายคนนี้"นาตาลีก็ได้แต่ส่ายหัวกับท่าทีของชายที่ชื่ออูจินคนนี้  หลังจากมองเขาเดินจากไป

-เงินค่าเอสเปรซโซ่ดับเบิ้ลช็อต 50 money (ฝากหักด้วยนะครับ)

-ดอกราตรี (ส่งให้แล้ว)

-Sweets Jar (ส่งให้แล้ว)

@Admin